FOR AUTHORS

INFORMATION FOR AUTHORS OF PORADNIK JĘZYKOWY

Prosimy Autorów o nadsyłanie artykułów, rozpraw, recenzji publikacji językoznawczych oraz sprawozdań z konferencji, sympozjów i spotkań, ponieważ chcemy, aby „Poradnik Językowy” w szerokim zakresie informował o życiu naukowym w kraju i za granicą.

Uprzejmie prosimy Autorów o przestrzeganie następujących zasad redakcyjnych:

  • Objętość artykułu nie powinna przekraczać 14 stron znormalizowanego maszynopisu
    (ok. 25 000 znaków ze spacjami), objętość recenzji zaś – stron 7 (ok. 12 000 znaków ze spacjami).
  • Prosimy o dołączenie do tekstu artykułu krótkiego (10 wersów) streszczenia i słów kluczowych w języku polskim. Dotyczy to pozycji opublikowanych w rubrykach: Artykuły i rozprawy, Objaśnienia wyrazów i zwrotów, Gramatyki / słowniki języka polskiego. Streszczenie powinno zawierać: 1) uzasadnienie podjętych badań; 2) prezentację uzyskanych wyników; 3) omówienie zastosowanej metody badawczej.
  • W cudzysłowie podajemy tytuły czasopism oraz cytaty – jeżeli nie są wyodrębnione w inny sposób (np. inną wielkością pisma).
  • Kursywą wyodrębniamy wszystkie omawiane wyrazy, zwroty i zdania, ponadto tytuły książek i części prac, tzn. rozdziałów i artykułów, oraz zwroty obcojęzyczne wplecione w tekst polski.
  • Podkreślenia tekstowe oznaczamy spacją (druk rozstrzelony).
  • Znaczenie wyrazów omawianych podajemy w łapkach ‛ ’.
  • Prace należy dostarczać w wersji elektronicznej na konto: poradnikjezykowy@uw.edu.pl
  • Autorów przysyłających swoje prace po raz pierwszy prosimy o czytelne podanie imienia, nazwiska, tytułu naukowego lub zawodowego, nr ORCID, nazwy ośrodka naukowego (przy którym chcą afiliować tekst artykułu), adresu prywatnego, adresu e-mail i numeru telefonu. Pliki prosimy przysyłać w formacie edytora MS Word (*.doc, *.rtf).
  • Autorzy są zobowiązani do złożenia oświadczenia o oryginalności autorskiej tekstów.

 

Bibliografia (styl harwardzki):

Monografia

Grzegorczykowa, R., Laskowski, R., Wróbel H. 1998. Gramatyka współczesnego języka polskiego. Morfologia, t. 2, cz. 2. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

Praca zbiorowa, pod czyjąś redakcją

Polański, E. red. 2008. Zasady pisowni i interpunkcji. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

Rozdział w książce

Smółkowa, T. 2012. Nowe słownictwo polskie. W: Współczesny język polski, red. J. Bartmiński, s. 397–404. Lublin: Zakład Narodowy im. Ossolińskich.

Artykuł w czasopiśmie

Waniakowa, J. 2014. Gwarowe nazwy roślin dziko rosnących jako przykład słownictwa ginącego – próba analizy zjawiska. Socjolingwistyka 27, s. 215–224.

Źródła internetowe

Mączyński, J. 1564. Lexicon latino-polonicum. Königsberg. Online: https://www.wbc. poznan.pl/dlibra/publication/14839/edition/23849/content [dostęp: 30.08.2021].

Przypisy w tekście (styl harwardzki):

Jeden autor

Nazwisko autora rok: (Chomicz-Jung 1990)

Nazwisko autora rok: strona: (Chomicz-Jung 1990: 21–38)

Dwóch lub trzech autorów

(Awdiejew, Habrajska 2006)

Czterech i więcej autorów

(Janowska i in. 2016)

Osobne pozycje rozdzielamy średnikiem

(Awdiejew, Habrajska 2006: 120; Dubisz 2000)

Skróty słowników

ISJP – Bańko, M. red. 2000. Inny słownik języka polskiego, t. 1–2. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

Kn – Knapski, G. 1643. Thesaurus polono-latino-graecus seu promptarium linguae latinae et graece in tres tomas divisum, Kraków: F. Cezary.

Mącz – Mączyński, J. 1564. Lexicon latino-polonicum. Królewiec: J. Daubmann.

PSWP – Zgółkowa, H. 1994–2005. Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny, t. 1–50, Poznań: Wydawnictwo Kurpisz.

SeBań – Bańkowski, A. 2000. Etymologiczny słownik języka polskiego, t. 1–2. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, Etymologiczny słownik mowy polskiej,  t. 3, cz. 1. Częstochowa: Linguard.

SeBor – Boryś, W. 2005. Słownik etymologiczny języka polskiego. Kraków: Wydawnictwo Literackie

SeBr – Brückner, A. 1970. Słownik etymologiczny języka polskiego, wyd. 2. Warszawa: Wiedza Powszechna.

SeMań – Mańczak, W. 2017. Polski słownik etymologiczny. Kraków: Polska Akademia Umiejętności.

SL – Linde, S. B. 1807–1814. Słownik języka polskiego, t. 1–6. Warszawa: Drukarnia XX. Pijarów.

SPXVI – Mayenowa, M. R., Pepłowski, F. red. 1966–2012. Słownik polszczyzny XVI wieku, t. 1–36. Wrocław–Warszawa–Kraków: Instytut Badań Literackich PAN.

SPXVII – Gruszczyński W. red. Słownik języka polskiego XVII i 1. połowy XVIII wieku. Online:  http://xvii-wiek.ijp-pan.krakow.pl/pan_klient/index.php.

Sstp – Urbańczyk, S. red. 1953–2002. Słownik staropolski, t. 1–11. Wrocław–Warszawa–Kraków: Instytut Języka Polskiego PAN.

SW – Karłowicz, J. i in. 1900–1927. Słownik języka polskiego (tzw. Słownik warszawski), t. 1–8, Warszawa: Nakł. prenumeratorów i Kasy im. Mianowskiego.

SWil – Zdanowicz, A. i in. 1861. Słownik języka polskiego (tzw. Słownik wileński), cz. 1–2, Wilno: M. Olgerbrand.

SJPDor – Doroszewski, W. red. 1958–1969. Słownik języka polskiego, t. 1–11. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

SJPSz – Szymczak, M. red. 1978–1981. Słownik języka polskiego, t. 1–3 Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe..

SJP PWN – Słownik języka polskiego PWN. Online: https://sjp.pwn.pl/.

SWJP – Dunaj, B. red. 2000-2004. Słownik współczesnego języka polskiego, t. 1-5. Kraków Wydawnictwo SMS.

Tr – Trotz, M. A. Nowy dykcjonarz, to jest Mownik polsko-niemiecko-francuski […] Nouveau dictionnaire polonois, allemand et françois […]. Lipsk: J. F. Gledycz.

USJP – Dubisz, S. red. nauk. 2003. Uniwersalny słownik języka polskiego, t. 1–4.Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

WSJP PAN – Żmigrodzki, P. red. 2007–. Wielki słownik języka polskiego PAN. Online: https://wsjp.pl/.

WSJP PWN – Dubisz, S. red. 2018. Wielki słownik języka polskiego PWN. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

NKJP – Narodowy Korpus Języka Polskiego. Online: http://nkjp.pl/.

 

Redakcja nie zwraca tekstów niezamawianych

Zapora ghostwriting

Redakcja „Poradnika Językowego” zwraca się z uprzejmą prośbą o ujawnianie faktycznego wkładu współautorów w powstanie publikacji (z podaniem ich afiliacji oraz informacji o tym, kto jest autorem koncepcji, założeń, metod itp. wykorzystanych przy przygotowywaniu publikacji). Obowiązek ten spoczywa na osobie zgłaszającej tekst do redakcji.